بروز رسانی آذر ۹ام, ۱۳۹۹ ۱۲:۴۹ بعد از ظهر
طلوع پزشکى علمى
طلوع پزشکى علمى
دوره‌اى که به‌دنبال سال‌هاى ۱۵۰۰ بعد از ميلاد بود معین است به انقلاب در زمينه‌هاى سياسى صنعتي، مذهبى و پزشکي. انقلاب سياسى در فرانسه و آمريکا روى داد طى آنها مردم حقوق را مطالعه مى‌کردند. انقلاب صنعتى اروپا با فوايد بسيارى به‌بار آورد که منجر به اصلاح استانداردهاى زندگى مردم شد. پا به پاى پيشرفت تمدن پزشکى تکامل مى‌يافت.
احياء علم پزشکى
از نظر بسيارى از مورخان، احياء پزشکى در دورهٔ بين سال‌هاى ۱۴۵۳تا ۱۶۰۰ – که دورهٔ تلاش علمى افراد بود – روى داده است. شخصيت‌هاى معین اين دوره جمله بوده‌اند از:
۱. پاراسلوس (۱۵۴۱ – ۱۴۹۳) که احياءکنندهٔ پزشکى است. او در زمان ى زاده شد که اروپا بعد از يک خواب طولانى هزار ساله در يک بستر تاريک در حال بيدار شدن بود. بعضى او را نابغه بعضى ديگر پزشکى شيّاد ناميده‌اند. پاراسلوس سوئيسى آشکارا همهٔ آثار جالينوس ابن‌سينا را به آتش کشيد تعصبات طلسم‌نويسى حمله کرد در تغيير مسير پزشکى به سوى پژوهش عقلى یاری کرد.
۲. فرانکاستوريوس (۱۵۵۳ – ۱۴۸۳) يک پزشک ايتاليائى بود که فرضيهٔ واگيري بيمارى‌ها را بيان داشت. او به انتقال عفو نت از راه ذرات ناديدنى ريز متوجه شد و دريافت که سيفيليس از راه شخص به شخص و ضمن رابطهٔ آميزش جنسى منتقل مى‌شود. او پايه‌گذار اپيدميولوژى بود.
۳. آندره آس وساليوس (۱۵۶۴ – ۱۵۱۴) اهل بروکسل تعداد زيادى کالبدگشائى اجساد آدم را انجام داد، نشان داد بعضى گفته‌هاى جالينوس نادرست است. نامبرده تشريح را تا سطح يک علم ارتقاء داد و نخستين آدم علم نوين ناميده شد. کار بزرگ وساليوس به نام Fabrica درس‌نامهٔ کلاسيک در آموزش پزشکى شد.
۴. دنبالهٔ کارهاى وساليوس در تشريح را آمبرواز پاره (۱۵۹۰ – ۱۵۱۰) که يک جراح ارتش فرانسه بود در جراحى پى گرفت و عنوان پدر جراحي را به‌‌دست آورد.
۵. آمبرواز پاره هنر جراحى را پيش برد ولى جان هانتر (۱۷۹۳ – ۱۷۲۸) – علم جراحى را آموزش داد.
۶. در سال ۱۵۴۰ در انگلستان شرکت متحدهٔ پزشکان جرّاح تأسيس شد که بعدها به نام کالج سلطانتى جراحان در آمد.
۷. يکى ديگر از مردان نام‌دار پزشکى بالينى توماس سيدنهام (۱۶۸۹ – ۱۶۲۴) مشهور به بقراط انگلستان بود که نمونه‌اى ازآموزش بالينى واقعى را فراهم تشخيص افتراقى مخملک، مالاريا – اسهال خونى وبا انجام داد. سيدنهام به‌عنوان نخستين اپيدميولوژيست برجسته به‌شمار مى‌رود.
سده‌هاى هفدهم و هجدهم بعد از ميلاد پُر از کشف‌هاى مهيج‌تر بود؛ مانند کشف جريان خون بوسیله هاروى (۱۶۲۸)، کشف ميکروسکوپ بوسیله ليون هوک (۱۶۷۰) کشف مايه‌کوبى عليه آبلهٔ آدم (۱۷۹۶). با وجود اينها پيشرفت در پزشکى – هم‌چنين جراحى – در سدهٔ نوزدهم جز با کارهاى مورگانى (۱۷۷۱ – ۱۶۸۲) که شاخهٔ جديدى از علم پزشکى و تشريح آسيب‌شناختى را پايه نهاد، مقدور نمى‌شد.
آگاهى بهداشتى
يکى ديگر از پيش‌آمد‌هاى معین تاريخى در سير پيشرفت پزشکى جنبش بزرگ بهسازي است که در ميانهٔ سدهٔ نوزدهم در انگلستان روى داد و به‌تدريج به کشورهاى ديگر گسترش يافت. اين جنبش در دگرگون ساختن رفتار مردم تأثير بسيار داشت فرا رسيدن عصر بهداشت عمومى را مى‌داد. انقلاب صنعتى سدهٔ هجدهم دشوارى‌هاى زيادى را دامن زد: ايجاد زاغه‌نشين‌ها در اطراف شهرها، تراکم جمعيت با همهٔ اثرهاى ناگوار آن، تجمع کثافات در شهرها کثافات در شهرها و شهرک‌ها، افزايش ميزان بيمارى و مرگ به‌خصوص بين زنان کودکان، بيمارى‌هاى عفو نى مانند سل مشکلات صنعتى و اجتماعى که سلامت مردم را مختل کرد و تا کمترين میزان پائين آورد. در سال ۱۸۴۲ در لندن ميانگين سن به وقت مرگ در طبقات متخصص اشراف ۴۴ سال و در طبقهٔ کارگر ۲۲ سال گزارش شده است. افزون بر اينها نزول مکرر بلاى وبا بدبختى مردم را پيچيده‌تر مى‌کرد. همه‌گيرى بزرگ وبا در سال ۱۸۳۲ باعث شد که ادوين چادويک (۱۸۹۰ – ۱۸۰۰) حقوق‌دان انگليسى سلامت ساکنين شهرهاى بزرگ انگلستان را از نظر اصلاح شرايط زندگى آنها بررسى نماید . گزارش چادويک در مورد ٔ شرايط بهسازى محيط جامعهٔ کارگري در انگلستان يک واقعهٔ برجسته در تاريخ بهداشت عمومى است که شهر لندن و ديگر شهرها را به آرامى در ارتقاء شرايط مسکن کار کشاند. گزارش چادويک بر تذکر دادن مردم و دولت به نيازهاى فورى براى اصلاح و ارتقاء بهداشت عمومى متمرکز است، در آن کثافت و نجاست به‌عنوان بزرگ‌ترين دشمن آدم شناخته شده از اين‌رو نبردى بزرک عليه کثافت شروع شد، اين جنبش بزرگ بهسازي منجر به وضع قانون بهداشت عمومي در انگلستان (۱۸۴۸) شد. و از اين لحظه مفهوم تازه‌اى شروع به شکل‌گيرى کرد؛ يعنى دولت مسؤوليت مستقيم سلامت ى مردم را به‌عهده دارد.
